THE BARNACLE QUEENS OF THE SPANISH SEASIDE (2) – ราชินีแห่งชายทะเลสเปน

พี่สาวของกอนซาเลซมีธุรกิจเพรียงอยู่ในสายเลือด คุณย่าทั้งสองคนเป็นเพอร์เซบีรา ผู้หญิงที่หาเลี้ยงชีพจากรอยแตกและรอยแยกของชายฝั่งมหาสมุทรแอตแลนติก ปู่ของพวกเขาถูกเรียกให้ต่อสู้กับ Franco ในสงครามกลางเมืองสเปน

และแม้ว่าเขาจะทำให้มันกลับบ้านได้ แต่เขาก็ไม่เคยกลับมาอย่างเต็มที่ ด้วยลูกๆ แปดคนและเศรษฐกิจในท้องถิ่นที่ขับเคลื่อนด้วยการทำฟาร์มและการตกปลาโดยเฉพาะ ภรรยาของเขาจึงพาครอบครัวไปที่โขดหิน หลังจากรวบรวมแคชของเพอร์เซเบส เธอจะเดินทาง 30 กิโลเมตร (18.6 ไมล์) ขึ้นไปบนชายฝั่งไปยังเมือง Vigo พร้อมตะกร้าเพรียงบนศีรษะเพื่อขายที่ตลาดในเมือง

ลูกสาวคนเดียวของเธอ Palmira ซึ่งเป็นแม่ของพี่สาวน้องสาว González ได้ล่าสัตว์เพรียงตั้งแต่อายุยังน้อย ปัลมีราจะขี่จักรยานไปตามชายฝั่งโดยที่แม่ของเธอแบกสัมภาระไว้บนหลังเพื่อค้นหาชีวิตที่ดี เธอใช้เวลามากมายระหว่างซี่ล้อกับก้อนหิน ขี่ขึ้นและลงชายฝั่งเพื่อค้นหาเพรียง จนทำให้ลูกคนแรกของเธอแท้งลูก แพทย์ขอร้องให้เธอเลิกล่าสัตว์ในครั้งต่อไปที่เธอตั้งครรภ์

ในปีพ.ศ. 2506 พัลมิราแต่งงานกับเอดูอาร์โด หนึ่งในเพอร์เซเบรอสที่โด่งดังที่สุดของบาโยน่า ชายผู้เป็นที่รู้จักจากความกล้าหาญในสภาพที่ยากลำบาก สัญชาตญาณของเขา และทักษะที่หาได้ยากในหมู่นักล่าที่รับรู้ในสมัยของเขา: เขารู้วิธีว่ายน้ำ “มีหินก้อนหนึ่งตามแนวชายฝั่งซึ่งเป็นที่รู้จักว่ามีเพรียงที่ดีที่สุดในพื้นที่”

อิซาเบลกล่าว “ไม่มีใครไปถึงมันได้ ไม่มีใครนอกจากพ่อของฉัน เขาเป็นควายน้ำ กล้าหาญ ไม่ขยับเขยื้อน เมื่อเพื่อนของเขากลับมาพร้อมน้ำหนัก 10 กิโล เขาจะกลับมาพร้อม 20 กิโล”

แต่ไม่ใช่แค่ทักษะของเขาเท่านั้นที่ทำให้เขามีชื่อเสียง Eduardo เป็นที่รู้จักในด้านความอ่อนน้อมถ่อมตนของเขาสำหรับการสนับสนุนอย่างไม่เปลี่ยนแปลงจากเพื่อน percebeiros ในการเสี่ยงชีวิตของเขาในนามของผู้อื่น “เขาช่วยชีวิตผู้คนมากมาย แต่เขาก็เห็นเพื่อนจำนวนมากเสียชีวิตด้วย”

Eduardo พูดเสมอว่าเขาต้องการมีลูกชายเพื่อที่เขาจะได้เลี้ยงดู percebeiro ที่เคารพนับถือในภาพของเขา เขามีลูกสาวสี่คนแทน “เราทุกคนเกิดที่บ้าน” อิซาเบลกล่าว “เมื่อพยาบาลเปียกเข้ามาเพื่อแจ้งวันเกิดครั้งสุดท้าย เขาเกือบจะทำกาแฟหล่น ‘ว้าว อีกคน!’ ”

ลาลา อิซาเบล ซูซานา และเบเลน: พี่น้องกอนซาเลซแห่งแคว้นกาลิเซีย เกิดมาพร้อมกับมหาสมุทรในสายตาของพวกเขา แต่โลกเพรียงนั้นไม่ใช่จุดหมายปลายทางที่กำหนดไว้ล่วงหน้า พี่สาวแต่ละคนออกเดินทางบนเส้นทางอาชีพที่แตกต่างกัน ลาลาเป็นเจ้าของตลาดอาหาร จากนั้นทำงานเป็นพ่อครัวขนมในร้านเบเกอรี่ในท้องถิ่น อิซาเบลเหนื่อยกับการเป็นแม่ครัวในบาร์ทาปาสเล็กๆ ในบาโยนา ซูซานาเป็นผู้บริหารบริษัทยา

แต่เสียงไซเรนจากท้องทะเลพิสูจน์ให้เห็นว่าเกินกว่าจะต้านทานได้ และเมื่อเบเลนออกจากงานค้าขายที่ตลาดท้องถิ่น พี่น้องทั้งสี่คนก็ได้ไปตามทางของคุณยายแล้ว พวกเขายอมรับข้อตกลงที่ไม่ได้พูด: เพื่อทำงานร่วมกันตลอดเวลา ดูแลซึ่งกันและกันในแบบที่สมาชิกในครอบครัวเท่านั้นที่ทำได้

ร่วมกันพวกเขาจะสร้างทีมที่แข็งแกร่งกว่าผลรวมของส่วนต่างๆ ด้วยวิธีนี้พวกเขาจะปลอดภัย “สิ่งแรกที่เราทำเสมอเมื่อออกจากน้ำคือโทรหาแม่ของเราเพื่อบอกว่าเราปลอดภัย” ซูซานากล่าว แต่กลับกลายเป็นว่าความท้าทายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพวกเขาไม่ใช่ความเพ้อฝันของท้องทะเล

แต่คือเพื่อนร่วมงานที่พวกเขาร่วมงานด้วย ชาวประมงปลาหมึกอวบอ้วนไม่ใช่เจ้าแม่กวนอิมตัวแรกที่พี่น้องทั้งสองโอบแขนไว้ การดำน้ำลึก เช่นเดียวกับอุตสาหกรรมการประมงทั่วโลก เป็นอาชีพที่ผู้ชายเป็นใหญ่ แม้ว่ามุมทางใต้ของแคว้นกาลิเซียแห่งนี้จะมีประเพณีอันยาวนานของผู้หญิงที่ทำงานบนโขดหิน

Lala González ทำงานที่โขดหินทางตอนใต้ของแคว้นกาลิเซีย

ตราบใดที่การขายเพรียงถูกควบคุมโดยรัฐบาล ผู้หญิงและผู้ชายได้รับการปฏิบัติต่างกัน: เป็นเวลาหลายปีที่ผู้ชายได้รับอนุญาตโควตาห้ากิโลกรัมของ percebes ต่อวันในขณะที่ผู้หญิงได้รับอนุญาตเพียงสาม และเมื่อถึงเวลาขายเพรียงในการประมูลตอนบ่าย ทั้งสองกลุ่มก็แยกจากกัน โดยที่ผู้หญิงจะได้รับอนุญาตให้ขายปลาที่จับได้ก็ต่อเมื่อผู้ชายขนของออกแล้วเท่านั้น

เราไม่ได้พูดถึงปี ค.ศ. 1920 หรือ 1950 หรือแม้แต่ช่วงสองสามทศวรรษสุดท้ายของศตวรรษที่ 20 การปฏิบัตินี้ยังคงมีอยู่จนถึงปี พ.ศ. 2546 เมื่อซูซานาตัดสินใจลงสมัครรับตำแหน่งประธานสมาคมเพอร์เซเบสของบาโยนา นี่ไม่ใช่บทบาทที่ไม่ได้ใช้งาน: ประธานาธิบดีทำงานเพื่อบังคับใช้กฎใหม่

บังคับใช้โควตา ทำหน้าที่เป็นสื่อกลางระหว่างรัฐบาล percebeiros และรัฐบาลกาลิเซีย จำเป็นต้องพูด ผู้สมัครรับเลือกตั้งของเธอไม่ได้รับการตอบรับอย่างดีจากผู้พิทักษ์ชายชราที่ท่าเรือ Bayona ห

ลายคนยังคงครอบครองโดยกฎหมายของความเป็นผู้ชายแบบเดียวกันซึ่งมีอยู่ในหลายมุมของสเปน เกิดการประท้วง คุกคามตามมา แม้แต่นักดำน้ำหญิงหลายคน ซึ่งคุ้นเคยกับลำดับชั้นที่จัดตั้งขึ้นมาเป็นเวลานาน มองว่าความทะเยอทะยานของซูซานาเป็นความท้าทายที่ไม่จำเป็นต่อสภาพที่เป็นอยู่

ติดตามบทความ / ข่าวสารเพิ่มเติม ได้ที่ : visions-uk.com